Metoda NDT-Bobath
Metoda została opracowana w Londynie w latach 40tych i 50tych XX wieku przez Bertę i dr. Karla Bobathów. Metodę rozwijano i modyfikowano równocześnie ze zdobywanymi doświadczeniami praktycznymi i osiągnięciami wiedzy medycznej, głównie z zakresu neurofizjologii oraz obserwacji przebiegu prawidłowego i nieprawidłowego rozwoju ruchowego dzieci.
Ze względu na swój nieinwazyjny charakter może być prowadzona już od pierwszych dni życia dziecka, a najlepsze efekty przynosi w ciągu pierwszego roku życia dziecka.
Terapia NDT-Bobath skierowana jest do noworodków, w tym wcześniaków, niemowląt i małych dzieci, w szczególności z:
- uszkodzeniem ośrodkowego układu nerwowego,
- obniżonym lub wzmożonym napięciem mięśniowym,
- asymetrią ułożeniową,
- zaburzeniami koordynacji psychoruchowej,
- opóźnieniem rozwoju psychoruchowego,
- problemami ortopedycznymi,
- zaburzeniami karmienia, ssania i połykania,
- mózgowym porażeniem dziecięcym,
- porażeniem splotu barkowego,
Praca terapeuty polega na kontrolowaniu aktywności dziecka z tzw. „punktów kluczowych" czyli głowy, szyi, obręczy barkowej i innych części ciała, tak aby w efekcie wykształcić prawidłowe odruchy postawy dziecka, nauczyć je samodzielnego ich wykorzystywania i kontrolowania. Rodzaj ćwiczeń oraz ich tempo i rytm dobiera się indywidualnie do każdego dziecka.
Terapia NDT-Bobath jest dla dziecka całkowicie nieinwazyjna. Nie ma tu ryzyka że dziecku stanie się krzywda, albo że ćwiczenia będą bolesne czy nieprzyjemne dla dziecka. W terapii dziecka uczestniczą również rodzice – uczą się jak wykorzystać ćwiczenia stymulacyjne terapii NDT-Bobath w codziennym zajmowaniu się dzieckiem. Dzięki częstym ćwiczeniom efekty terapii ulegają wzmocnieniu, a praca z dzieckiem zarówno na zajęciach rehabilitacyjnych jak i w domu przynosi wymierne efekty.
